In elk fictieboek leef je mee met de personages en zijn er fijne, spannende, verdrietige en verrassende fragmenten. In deze blog vertel ik meer over welke fragmenten eruit springen voor mij in mijn sciencefictionboek, met een inkijk in de fragmenten daaromheen zodat er niet te veel wordt gespoild 😉
Spannend fragment: als het hoofdpersonage achter de geheimen komt van Pyra
Een van de stukken die ik het leukst vond om te schrijven, was het moment waarop Valeri (de hoofdpersoon), achter de waarheid komt over het oord Pyra waarin zij leeft. De leiders van het oord, de weters, hebben veel schuilgehouden voor de inwoners. Gelukkig zijn er opstandelingen die dit weten. Zij hebben Valeri ook nodig om hun eigen doelen te bereiken. Daarom delen zij geheime informatie met haar in het deel van het boek waarin Cyan, de leider van de opstandelingen, Valeri bezoekt in haar wooncabine:
Eenmaal binnen fluistert het iele figuur: ‘Ik ben Cyan.’ Hij loopt naar haar eetkast en drukt op de handmatige knop. De halfhoge, dichte kast schuift naar boven. Hij pakt de kast beet.
‘Wat doe je?’ vraagt Valeri.
‘Vertrouw me. En blijf daar niet niksen. Help me,’ antwoordt Cyan.
Samen wringen ze aan de eetkast, totdat deze loskomt van zijn onderstel. Dan tilt Cyan de kast op. Een keldergeur stijgt op vanuit het ontstane gat. Valeri’s gezicht vertrekt op dezelfde manier als wanneer ze een rot ei zou openbreken. Cyan laat zich zakken en wenkt naar haar.
De kruipruimte, waar ze amper in kan staan, zag ze acht jaar terug voor het laatst bij het plaatsen van haar wooncabine. De metersbrede recyclebuizen in de ruimte laten het spinnenrag schokken. Cyan en Valeri nemen in het midden plaats, waar de vloer het diepst is.
‘Het enige voordeel van de eerstegeneratiewooncabines, is dat de eetkast eruit kan. Hier weet ik zeker, dat niemand ons afluistert.’ Cyans stem klinkt onverwacht zwaar.
‘Is Simurg vermist?’ Valeri ademt hevig. ‘Dat bericht net…’
‘Simurg is puik. We hebben alles onder controle,’ antwoordt Cyan. Hij haalt een glazen buisje uit zijn zak. ‘Wil je cocawiet? Om te kalmeren?’
Ze wil het zeldzame spul dolgraag nemen. Wat is het ergste wat er kan gebeuren, dat ze terugvalt? Dat Cyan haar vergiftigt? Ze heeft weinig om voor te leven. En zo toont ze een teken van vertrouwen. Ze reikt naar het buisje en tikt de inhoud naar binnen. Ze trekt een zuur gezicht. De vloeistof smaakt even bitter als vroeger. ‘Wie luistert ons af?’ vraagt ze.
Cyan pakt nog een buisje en giet deze leeg in zijn keel. ‘Opsy. En jouw Vall.’
‘Waarom zouden zij mij afluisteren?’ vraagt Valeri.
‘Om afwijkingen in gedrag op te sporen,’ antwoordt Cyan. ‘Opsy dient niet het algemene belang van het oord.’
‘Dient Opsy dan… een specifiek belang?’ Valeri proest het uit. ‘Wat een woord, specifiek.’
‘Ik hoop dat je tegen de hoogte van de dosis cocawiet kan, die ik je gaf. Anders wordt het een lange nacht,’ zegt Cyan.
Valeri trekt haar wenkbrauwen op en zegt met getuite mond: ‘Excu. We bespreken be-lang-rij-ke zaken.’ Ze giechelt om haar mislukte imitatie van Cyans brommende stem. ‘Ik zal opletten. De laatste keer dat ik cocawiet op had, is eeuwen geleden.’ Liggend masseert ze haar hoofdhuid met haar vingertoppen. Haar armen voelen niet meer eigen aan. Het lijken net de botarmen uit haar reinigingsbol.
Cyans ogen gaan hangen. Hij leunt op zijn elleboog. ‘Ik laat je een opname horen.’
Verdrietig fragment: als Valeri samen met de opstandelingen is ontsnapt uit Pyra
Een fragment dat begint als een opluchting maar steeds groezeliger wordt, waarna ook onverwachte gebeurtenissen plaatsvinden, is het deel waarin Valeri samen met de opstandelingen ontsnapt uit Pyra. De omgeving is gevaarlijk buiten en ze weten niet wat ze te wachten staat. Ook op een bepaalde manier leuk om te schrijven, maar op het eind wordt het allemaal toch even wat verdrietig:
‘Simurg, kom eens,’ roept Valeri.
Hij haast zich naar haar toe.
Ze staat voor een ingekraste muur. De uitsnijdingen lijken op mensen en dieren. De mensen dragen speren, de dieren vallen de mensen aan.
Valeri volgt het reliëf met haar vingers. ‘Zou dit van de oude tijd afstammen?’
‘Dat kan,’ antwoordt Simurg. ‘Of het is van eeuwen geleden.’
‘Of van na de oude tijd,’ zegt Valeri. ‘Misschien dat mensen het buiten hebben overleefd.’
‘Dat zou kunnen. Na wat we de afgelopen dagen hebben meegemaakt, lijkt alles wel mogelijk.’ Simurg laat zijn hoofd zakken.
Valeri duikt onder hem, om zijn blik weer op te zoeken. ‘Kende je Arda goed?’
‘Ik was bijna net zo hecht met haar, als met Hasal. Al kon Arda een vreemd meisje zijn. Misschien hield ik juist van haar, door haar rare trekken.’ Simurg draait zich weg van de muur.
‘Kan ik wat voor je doen?’ Valeri slaat haar armen aan de achterkant om zijn middel heen.
‘Het heeft tijd nodig,’ zegt Simurg.
Mooi fragment: als de grootste strijd wordt gevoerd
Er komen verschillende gevechten in het boek voor. Een van de strijden die wordt gevoerd, is voor mij de mooiste strijd omdat het in plaats van fysiek, vooral een verbale strijd is:
Joaqin kucht. ‘Welkom lieve bewoners. Vandaag vindt een andere sessie plaats, dan normaal. We hebben bezoekers, die informatie met ons willen delen. Ik vraag jullie, om kalm naar ze te luisteren. Onthoud, dat jullie bepalen of jullie aan hun eisen willen voldoen.’
Christen rijst op en laat zijn stem harder klinken met de data-armband: ‘We luisteren niet naar terroristen!’
Cyan fluistert in Valeri’s oor: ‘Ik wist dat we de inwoners van tevoren via de satellieten moesten bereiken. Dit wordt een grote afgang.’
‘Ik heb het onder controle, Cyan,’ stuurt Valeri naar hem.
‘Beste Pyranen. Jullie kregen verkeerde informatie over mij,’ begint Valeri haar verhaal. ‘En over Simurg en zijn zus Hasal. Er bestaan geen terroristen. De weters bespelen jullie. Ze houden belangrijke informatie voor zich. (DEEL WEGGEHAALD, BEVAT SPOILERS). Ik wil het jullie laten zien, in een soort gedachteoefening. Zijn jullie bereid, om dit met mij te doen?’
Net als tijdens gewone stemmingen, laat Valeri haar vraag tevoorschijn komen via alle data-armbanden om te beantwoorden. Zesenzeventig procent antwoordt met een ja.
Verrassend fragment: de laatste waarheid
Ik zal bij dit onderdeel geen fragment delen, omdat het uit een van de laatste delen van het boek komt. Het gaat om de belangrijkste openbaring van het boek. Ook weer heel leuk om te schrijven, omdat het een bepaalde wending geeft aan het verhaal. Een quote van George Orwell kan de inhoud ervan het beste omschrijven: “Het verleden werd gewist, het wissen werd vergeten, de leugen werd de waarheid.”